Parasızlık Sonia'yı doğru yola getirdi. O, matematikçi olarak doğmuştu. Bir ördeğin sudan vazgeçemeyeceği kadar, o da matematikten vazgeçemezdi. 1880 yılında Sonia otuz yaşındaydı. Yeniden bilgi almak için Weierstrass'a mektup yazdı. Fakat, cevabını beklemeden Moskova'dan acele hareket etti. Yolculuğu süresince Weierstrass'ı düşündü ve ne kadar hata yaptığını anladı. Eğer cevabı almış olsaydı, belki olduğu yerde kalmak zorunda kalırdı. Sonia, sarsılmış bir halde ve beklenmedik bir zaman Weierstrass'a gözükünce, sıkıntılarından kurtulması için Weierstrass ona tüm bir gününü verdi. Öğrencisi ile yeniden üç ay beraber çalıştılar. Sonia üç ay sonra Moskova'ya döndüğünde, kendini matematiğe öyle bir ateş ve istekle verdi ki, ne eğlence düşkünü dostları ve ne de o budala asalakları onu tanıyabildi. Çünkü, Weierstrass onu bu gelişinde fazla azarlamış olabilir. Sonia, Weierstrass'ın önerisi üzerine saydam bir ortamda ışığın yayılması problemini ele aldı.
          1882 yılındaki mektuplaşmalar iki türdeydi. Bunların bir kısmı tamamen matematiğe aitti. Diğerleri de, Sonia'nın kocası ile ilgiliydi. Kocası onun zihni yeteneklerini gerektiği kadar takdir etmediğinden, birbirleri için yaratılmış olmadıklarını bildiren açık düşüncelerdir. Mektupların matematik tarafı, Weierstrass'ın yeni yetişen genç Poincare'ye aittir.
          Sonia'nın aile problemi, kocasının 1883 yılının mart ayında birden ölümüyle, kendiliğinden kayboldu. Sonia O sırada Paris'te bulunuyordu. Kocası da Moskova'daydı. Bu, Sonia için bir darbe oldu. Odasına kapandı, yemek yemedi ve beşinci günü kendisini kaybetti ve komaya girdi. Altıncı günü kendine geldi. Kağıt kalem istedi ve sayfaları matematik formülleriyle doldurdu. Sonbaharda tamamen iyileşti ve Odesa'da toplanan ilmi bir kongrede bulundu.
          Sonia, ilmin çok az yetiştirdiği büyük adam ve ilim adamlarını kurtaran Mittag-Leffler'in çabalarıyla kendine yaraşır bir iş buldu. 1884 yılı sonbaharında Stockholm Üniversitesine profesör olarak atandı. Bu üniversitede çok parlak dersler verdi. Bir süre sonra, İtalyan matematikçisi Vito Volterra, Sonia'nın saydam ortamlarda ışığın yayılmasına ait bir çalışmasında ciddi bir yanlışlık buldu. Bu olay Sonia'yı çok sarstı. Resmi görevlerinin dışında çok az zaman bulan koca Weierstrass'ın da gözünden kaçmıştı. Weierstrass bu sırada yetmiş yaşındaydı. Fakat, zekası tam olarak yerinde ve çok iyi çalışıyordu. Aslında bu başarısızlık, Weierstrass'a da ağır gelmişti. Sonia'nın bu şekilde hırpalanmasına o da çok üzüldü. Bu olayı unutturacak bir çalışmanın Sonia tarafından yapılması artık bir gurur konusu olmuştu. En azından bunu içinden duyuyordu.
          Weierstrass'ın yetmişinci yaş gününe eski ve yeni tüm öğrencileri geldi. Genel olarak toplu derslere on yıldır çıkamıyordu. Bu on yıl süresince pek az sayıda öğrenciye evinde ders veriyordu. Dersini dinleyenler onu yorgun görünce, matematik üzerine konuşmaktan kaçıyorlar ve değişik konu buluyorlardı. En çok zevk duyduğu konu, öğrencilik yıllarının hatırlatılması ve öğrencilik anılarıydı. Bundan çok hoşlanırdı. Öğrencileri de bu konuyu bildikleri için, öğretmenleri yorulunca hemen bu konuyu açarlar ve ona öğrencilik yıllarında yaptıklarını anlattırarak yeniden gençleştirirlerdi. Düellolar, eskrimler ve içtiği Alman birası alemlerini zevkle anlatırdı. Aile dramını ve daha sonra toplumdan kaçıp tek başına yaşadığı acıklı yıllarını anlata anlata bitiremezdi.
          Weierstrass'ın sekseninci yaş gününde büyük bir kutlama töreni düzenlendi. Dünyanın her yerinden ünlüler geldi. Weierstrass artık Alman halkının milli bir kahramanı olmuş ve bu milli sınırları da aşarak evrenselleşmiş bir ilim adamı olmuştur. Fakat, Weierstrass'ın içindeki burukluk yine Sonia oluyordu. Son yıllarda bu endişesi de geçti. Çünkü, en değerli ve kıymetli öğrencisinin beğenilen üstün niteliklerinin resmen tanınmış olmasının haberini alıyordu.

(Biyografiler genel sayfa)

Ana sayfa
 

Matematik Tarihi

İncelenen Konular
 

Biyografiler

Javayla Matematik

Düşünce Yolu

Üniversite Hazırlık

Link Arşivi

Ziyaretci Defteri